به کعبه گفتم تواز خاکی من از خاک

چرا باید به دور تو بگردم؟

ندا آمد توباپا آمدی باید بگردی

برو بادل بیا تامن بگردم.

بیایید به کودکان سرطانی کمک کنیم تا بهتر زندگی کنند.

بیایید هرچندوقت یکبار به خانه ی سالمندان برویم و برایشان هدیه ببریم.

بیایید کودکان کار را به مکانی امن تر برای کار ببریم.

بیایید یتیمان را پناه دهیم.

این ها حرف هایی است که وقتی کودکیم می زنیم.اما وقتی در مسیر اصلی زندگی قرار می گیریم می فهمیم که کاش می گفتیم:

بیایید تنها به زندگی خودمان توجه کنیم.

گاهی چراهای زندگی ات آنقدر زیاد می شوند که می گویی بیخیال،زندگیام را بکنم.........

به کدامین سو میروی که اینقدر عجله داری؟کدامین قطره ی اشک را مرا ندیدی که اینگونه میروی؟

کدامین شمع مرا خاموش کردند که خدایت ندید؟

برو،میدانم آنجا راحتی و فراقی چون من نداری.

آری اینگونه رفتن را از من یادگرفتی که وقتی گفتی برگرد گفتم نشنیدم.

برو که من هم پس از توخواهم آمد اما شاید من رانشناسی .چون از دوری تو چه موها که سفید نکرده ام.

به خدای من و خودت هم بگو از دستش گله دارم.

برای شما چند جمله ی بسیار زیبا قرار دادم که امیدوارم لذت ببرین.لطفا اگه خوشتون اومد نظر بدین تا بازهم بذارم.

باتشکر از تمام کاربران و بازدید کنندگان گرامی.

شاید مروارید، تعریف دریا از صدف است
شاید الماس، تعریف زمان از ذغال سنگ است

...

آه چه دنیایی است این دنیای پست،که روز ی می دهد وروزی می گیرد.

آه چه زندانی که برتنمان لباس حسرت و حسادت می پوشاند.

وآه چه قفسی که هنوز صدای نفس دادن قناری از درونش می آید.